Tag: Me First and the Gimme Gimmes

A love song to Brakrock 2023 | Part 5.2: Front Row Madness! (Day 2: The Lucky Trolls, Voodoo Glow Skulls and Toy Dolls!)

With extreme giddy anticipation I’ve been looking forward to the 2024 edition of Brakrock on August 2nd and 3rd. Perfect time to look back on the previous year and get you guys equally excited with my tribute to the best festival in the world. The best bands, most idyllic location and greatest organisation made for two days that won’t easily be forgotten!

On to day two of Brakrock 2023 where I discover two new favourites and finally get to check off Toy Dolls from my bucket list! Let’s get this party started!

LUCKY ENCOUNTER WITH THE LUCKY TROLLS

After enquiring after and finding my friend’s lost phone, I get sidetracked from my planning again. What’s this I hear emanating from the Wood Stage? The line-up says it’s CF98 but a glance at the backdrop tells me something different. Turns out I am unwittingly at the right place at the right time for a new discovery. Apparently there’s been a last minute change and I AM HERE FOR IT. 

At two am on Friday, The Lucky Trolls were invited to fill in for CF98 who sadly couldn’t make it to the festival. I say sadly, but I’m pretty stoked with the switch up if I’m being completely honest. After a moment’s confusion I am sucked in by that feel-good energy blasting from the stage. 

I’ve been meaning to check out the Walloon music scene, and what an introduction I get with The Lucky Trolls. This magnificent band from Liege has that brilliantly unhinged Gogol Bordello and trashy, folky Days N’ Daze vibe, but with a Celtic punk rock twist. From the moment their first vibrant tones penetrate my ear drums I fall head over heels in love. Day two of Brakrock is starting off with a party, and my feet can’t resist bopping along to this colourful sound. It started raining at this point, but their cheerful music is more than making up for that. 

Straight into my playlist they go, and I immediately run off to the merch hill to add some gear to my ever growing band themed attire. (One of my favourite hoodies to date, I might add!) After having a lovely chat with their friends and demanding they tell the band how they absolutely made my day, I bump into one of the members.

It’s their 5 string bass player François! In true enthusiastic Julie fashion run up I yell out: ‘HEY, aren’t you a Troll‘ and without waiting for an answer start gushing about how much fun I had randomly encountering them on stage. They are firmly on my radar to check out again!

VEMEHENTLY VIBING TO THE VOODOO GLOW SKULLS

Thanks to a friend’s recommendation I wrote up The Voodoo Glow Skulls as a must see for day two. Good decisions all around and I’m promptly pressed into the hedges front row! The crowd is going wild in conjunction with the zealously euphoric buzz the band projects onto them. The band is clearly soaking up the animated reaction from the steadily growing audience in front of them and reflecting it right back.

I’m in awe of singer Efrem Schulz’s relentless intensity in dancing and his lungs out while darting around wildly across the stage. He’s seriously dripping in sweat while simultaneously not missing a beat singing along perfectly in tune. I can’t fathom how they manage to keep up that impossible pace for the entire set, it’s truly out of this world! He’s not the only one breaking a sweat however, the band is equally energised and seemingly inexhaustible in providing a great back up to the pumped up singer’s antics.

Much thanks again to Silvère Vasselin who captured most of my favourites from Brakrock 2023

Even though the rain keeps trying to spoil the party, I eventually have to shed most of my layers because I’m sweating so much from bouncing along to their lively set. I started the day off pretty exhausted after the first day of the festival but the adrenaline is kicking that fatigue to the curb. Eventually even the sun makes its appearance again, lured out by this band of ferociously engaged artists.

I am elated when after the show I get to hand my rainbow pillow over and get it signed by this sensational addition to my ever expanding Brakrock playlist. I’m milling around trying to catch my breath after this magnificent performance, when I run into guitarist Eddie & bassist brother in arms Jorge Casillias, whose bass got run over at the airport and graciously got to borrow one from The Venomous Pinks. (More on them later in the next and final part on Brakrock 2023!)

I let them know they’ll be getting a raving review for their epically enrapturing stage presence and manage to commemorate the moment with this fun shot.

DIGGING THAT TOY DOLLS GROOVE, BABY!

It’s raining heavily on my parade by now but that won’t spoil the fun of finally getting exposed to the dynamic trio that makes up the Toy Dolls. Let me preface this by saying that after hearing one of their songs for the first time, I immediately added their back catalogue to my playlists. I’d missed their passing through Belgium a few times already and this time I would NOT rest until I could check them off my all time bucket list of bands yet to see. And let me tell you, gruesome though it had been, it was well worth the wait and anticipation. 

The Toy Dolls celebrated 44 years of rocking out as the happy go lucky punk phenomenon they so obviously are. What a pleasure to be part of this spectacular anniversary tour. Well, pleasure doesn’t even begin to describe the feelings rushing through my body and soul while seeing them play. From their magnetic stage presence, to the raging riffs, over the hilarious lyrics, all the way to their mad synchronised choreography, there is nothing about this band that won’t put a huge grin on my face. (See picture above.) Of course this is only amplified by seeing it manifest in real life, only a few measly metres away. 

Careful observers can spot me right up front having a blast, singing and moving along with the masses of fans and security alike, who don’t even mildly care that the flood gates have now opened. I put up the hood of my raincoat but immediately drop it back down to just weather the storm and not muffle one bit of the set of these uproariously animated legends of punk.

After this brilliant display I am frolicking around (rather painfully, but still) on cloud nine. The rest of the night passes in a blur, as nothing would compare to what I have just witnessed. Day two of Brakrock was an endless party for me, as evidenced clearly by the smile that was plastered on my face throughout.

Next up: The Women of Brakrock, the last but certainly not least recap of Brakrock 2023 before I gear up for the 2024 edition!

Brakrock – Kasteel ter Elst – Duffel – August 4th & 5th 2023

Follow Brakrock

0

A love song to Brakrock 2023 | Part 5.1: Front Row Madness! (Day 1: Good Riddance and Me First and the Gimme Gimmes)

With extreme giddy anticipation I’ve been looking forward to the 2024 edition of Brakrock on August 2nd and 3rd. Perfect time to look back on the previous year and get you guys equally excited with my tribute to the best festival in the world. The best bands, most idyllic location and greatest organisation made for two days that won’t easily be forgotten!

Ready for episode one of part five in my love song to the Brakrock festival? Read all about day one of securing a prime vantage point for one (of two, there’s a pattern here!) of my all time favourites, and having HEAPS of fun in the process. Not to mention being being yelled off stage by a vigilant roadie.

I cannot begin to tell you how much I love Me First and the Gimme Gimmes. Well ok, that might be a lie because I’ve already touched on them a few times on this blog, in anticipation to the 2023 edition of Brakrock and the recap of Punk in Drublic by the same wonderful organisers. I make a point of trying to catch them whenever they tour Europe. Alas, this year I missed their passage through Belgium, because I was already too busy with my recent tour-along series. No worries though, as I can revel in the amazing memories from their set on the River Stage at Brakrock in 2023. Here goes!

OFF TO A GOOD START WITH GOOD RIDDANCE

Crappy screenshot of the story Brakrock posted at the beginning of the year where you can see me recording the video linked below!

To make sure I can get as close to the stage as possible, I decide to get there good and early, long before Good Riddance is set to play. In the process I nixed poor old Joe McMahon, who’d play an intimate set at the Belgian Beer Bar, and the last notes of the Satanic Surfers from my carefully curated planning. I’d love to say I am sorry for that, but I cannot in good conscience, as the rest of the night was just too damn fun. 

Good Riddance launches into their set with an energetic vengeance I am sure is felt many miles away. I start off centre stage on the second row, but the crowd weaves and waves so much, keeping my position is nigh impossible. Writing down notes is a bit problematic in that press as well, but who cares when you’re having this much fun. The audience is getting more excited by the minute and the atmosphere is beyond phenomenal. The security folks seem a bit taken aback by the absolute chaos at first, but start visibly enjoying themselves thanks to the love from the people radiating in the direction of the stage.

In the press of the dancing masses I hear Good Riddance go through all their classics, a slew of new material and the crowd, so obviously full of fans, is eating it up! At this point my bruises have bruises, but I can’t emphasise how much I don’t care and how great it feels to be a part of this party. The crowdsurfers are relentlessly careening over the audience, young and old alike.

Faces of vigilance

A word of gratitude for the way the security team anticipates picking up the crowdsurfers and making sure they get down safely. (As evidenced below by the post Me First and the Gimme Gimmes later shared on Instagram.) It also helps me be more aware of the incoming flailing limbs which makes it that much easier to enjoy the show. 

Right near the end of the set I get pushed to the front row by accident, but do I mind? FUCKING NOOOO! (Though my battered knees kinda do at some point, but again, WHO CARES, bruises heal and memories are forever.)

The damage after day one 🙂

I am elated and exhausted and am now even more eagerly awaiting my highlight of day one! Before that though the lovely security guy (Again, can’t stress enough how much I admire the organisation and the people behind it!) secures my infamous rainbow pillow so it doesn’t get smashed to bits in the pit and then manages to get it signed by the band. Hoorah! 💜💜💜

ON TO THE MAGIC OF THE GIMMES

See this ridiculously broad smile? Yeah, I was WAAAY beyond thrilled for Me First and the Gimme Gimmes to take the stage. In reviewing my little booklet of notes, I see that I only managed to write down after the fact that I didn’t write anything down. Nice. I was just too damn busy singing, dancing and trying to survive the pandemonium of an exceedingly excited crowd. I also have ZERO pictures or videos, so I scoured YouTube and found this glorious 15 minute clip! Thank you to my friend I haven’t met yet, Silvère Vasselin, for capturing this. 

Me First and the Gimme Gimmes is a class act and you just KNOW you will get a fantastic performance out of them everytime, the entire time. Their up-tempo covers of all sorts of classic songs that are seared into the collective memory of generations, never fail to put a smile on my face. I always have to make sure to not have any important vocalising to do the day after their performance, because I can guarantee my voice will be useless. 

The River stage area is packed front to back and from all sides. The crowd is equally as ecstatically yelling and bouncing along as I am! Well worth all the bumps and bruises I obtain and which I honestly don’t even really register through the adrenaline rush that is a Gimmes show. They cycle through some amazing tunes when just before the encore Spike belts out ‘Straight up now tell me, do you really wanna love me forever…Or are you just having fun?’ Well, why can’t it be both? Definitely both! 

Cheeky use of a pic of the previous year. I’m sure no one will notice. 😉

The Me First mayhem was so gratifying, it’s stashed safely into my core memories. Much like the aftermath which is most definitely something I will not forget. I aim my best puppy dog eyes at the security for the umpteenth time, and ask to guide my rainbow pillow toward the man who sparked the idea for having it signed by ALL THE PEOPLE at Brakrock in the first place.

The Punk in Drublic version of my magical rainbow pillow, as signed by Spike Slawson himself.

Sadly the band had already rushed off stage, but not to worry because I get hoisted over the barricades and lifted up on stage by my now favourite Brakrock surveillance people, allowing me to try and scurry off backstage. Unfortunately my uncoordinated self can’t find the entrance quickly enough, when the Gimmes’ roadie spots me maniacally looking for it and rushes toward me menacingly. He furiously roars at me to ‘GET OFF THE FUCKING STAGE’. I’m caught like a deer in headlights and fully freeze up so he bellows at me again.

My brain shifts from freeze to flight mode in an instant, and I jump off to safety. Being the Clumsy Crane I am, I am very surprised I did not get hurt on the way up or down that podium which had to be at least two metres high. I dispiritedly run away from the stage and hide in the bushes beside it. I burst into tears from the juxtaposition between the glowing ecstasy induced by the show and almost getting backstage, to being ferociously yelled at.

Thank you Joost, you are a (Toy) Doll!

Joost, who I’d met minutes before Me First’s set, followed me there and consoled the blubbering mess I turned into. In the emotionally flexible state I was, I swiftly burst out laughing at myself and the absurdity of my tears. I was also genuinely moved by a near stranger checking up on me after seeing the display unfold. Such are the ways of the fantastic Brakrock people. Admittedly I had no business stumbling around the stage and the roadie was understandably protective of the band’s gear, so I quickly got over my disappointment at the situation. Sorry for being a perceived nuisance dear vigilant roadie, I promise to be good from now on. 

Be sure to check out Me First and the Gimme Gimmes’ 2024 live album where they ¡Blow it…at Madison’s Quinceañera! following a tradition they started by Ruin(ing) Jonny’s Bar Mitzvah in 2004.

Curtain call on Day 1 of the Front stage Madness. Next up: DAY TWO!

Brakrock – Kasteel ter Elst – Duffel – August 4th & 5th 2023

Follow Brakrock

0

Anticipatie in aanloop naar Brakrock 2023

Eindelijk, eindelijk, zoveel eindelijken! Eindelijk terug zomer. Eindelijk terug festivalgronden. Eindelijk lukt het me eens om vrij te zijn op Brakrock. Eindelijk mijn eerste Brakrock dus, een absolute schande en groot verdriet dat dat tot nog toe niet gelukt was. Vorig jaar pikte ik wel Punk in Drublic van dezelfde organisatie mee, en we weten allemaal hoe dat is afgelopen. (Te lui om te klikken op de link? Het was daar KEIGOED!)

Melvin DnB set - Punk in Drublic - Captured By Jonas
Melvin DnB set – Punk in Drublic – Foto: Captured By Jonas

Dit jaar denk ik dat ik, zeker tegen dan, mijn zitkussentje weer zal nodig hebben. Misschien heb ik er zelfs stiekem wel hele fijne plannen mee! Volledig in de spirit van Polexia. Wordt vervolgd 😉

Op mijn allerliefste bucketlist der optredens staan (voorlopig) nog twee bands die ik ook zo ook al een paar keer op het nippertje misliep. Bij nader inzien, zelfs beide wanneer ze op Brakrock speelden, als je het kan geloven. The Toy Dolls en The Vandals wil ik al jaaaaaren live bezig zien. Beide bands met hun heel eigen, herkenbare sound. Van die nummers die opspringen in een playlist en waar je instant vrolijk van wordt. (Zo leerde ik ze ook kennen, in playlists van anderen en elke keer ik keek omdat ik een goed nummer hoorde dat ik nog niet kende was het een van beide bands. Daarna heb ik hun volledige back catalogue maar ineens in mijn playlists gesmeten.)

Ergens in de winter al was ik dus al plannen aan het smeden. Want THE TOY DOLLS komen dit jaar naar Brakrock. Het moest ook ineens een ticket voor twee dagen worden want Me First and The Gimme Gimmes komen er ook terug naartoe en jah, die ga ik nooit laten passeren, en al zeker niet op 15km van mijn voordeur. Overigens, ik zag Dolls bassist Tom ‘Tommy Goober’ Blyth al eens eerder met The Gimmes in juni 2017 in de AB. Synchronistische cirkels enzo.

Me first and the gimme gimmes AB Brussel - 22 Juni 2017

Dusja, er is er hier eentje zeer excited voor 4 en 5 augustus! Goede vooruitzichten en ondertussen kan ik nog even bekomen van deze zalige maar kapot vermoeiende maand. The rock and roll lifestyle is wearing me out, y’all! Maar I wouldn’t change it for the world, want het brengt me ook ZOveel energie.

Tussendoor ook nog wat bijschrijven over alles wat ik hier nog niet genoteerd kreeg, zodat ik tegen dan zeker terug op schema zit voor lofzangen aan deze en alle andere bands die ik daar ga zien. Ik ga nog rustig de volledige timetable afwachten voor ik daarin verdere plannen maak. Er staan alleszins al bands genoeg op de shortlist als je die affiche ziet! (Ik ben trouwens ook instant gecharmeerd door de poster met de skatende eenden-madam, dat spreekt. En Willy is de nieuwe StuBru, maar da’s voor een andere keer!)

Het zal zichzelf wel uitwijzen waar ik moet zijn, ik moet gewoon de muziek en de mensen volgen, zoals elke keer!

BRAKROCK ECOFEST: 4 en 5 AUGUSTUS 2023 in DUFFEL

(Oh en en pre-show op 28 juli 2023 in Mechelen)

Volg BRAKROCK

0

The All Star Wedding Band (een foto zegt meer dan duizend woorden.)

Happy fan

Ik ben een vrouw van vele woorden. (Vraag maar aan wie me kent, of kijk hier gerust even rond.) Vandaag even niet. (Geloof me niet, het zijn er uiteindelijk toch wat meer woorden geworden. Had je iets anders verwacht hier?)

Enerzijds heb ik mezelf verplicht eens twee dagen letterlijk plat te rusten en geen ellelange stukken te beginnen waarin ik me helemaal ga verliezen. (*Kuch* Gogol Bordello *kuch*) Iets van uw grenzen kennen en respecteren.

Anderzijds omdat ik gisteren een grens genegeerd heb om toch maar deze The All Star Wedding Band te kunnen zien. Mijn lichaam vertelde me dat ik eigenlijk niet NOG een avond vol enthousiast rondspringen en brullen aankon. Goh, technisch gezien waar, want mijn verplichte rust vandaag is niet zo moeilijk vol te houden gezien mijn lijf als lood voelt en toch niet veel meer kan (en wil) dan liggen. (Sent to you van uit mijn geweldige tuinstoel!) En mijn stem ligt nog ergens in Poederlee. Wat er dan nog van overbleef na Antwerpen en Sint-Niklaas alleszins. En niet dat ik die hier nodig heb eigenlijk.

Maar dan krijg ik dit schitterende beeld doorgestuurd, dat van me werd gemaakt tijdens de set van The All Star Wedding Band op HeggeRock. Dit is Polexia Miller in levende lijve in 1 beeld. De foto vertelt het verhaal en verder hoef ik er eigenlijk niet teveel woorden aan moet vuilmaken. (De woorden tot hier tellen dus al niet he!) Here goes:

The All Star Wedding band is een coverband van Me First and The Gimme Gimmes. Meer nog, ze gaan verder waar MFaTGG begon en trekken hun eigen lijn in fijne eigenzinnige covers. Ze spelen de platen die jij kent, je moeder, je grootmoeder en zelfs je tiener (en misschien de kleintjes ook als #likeme ze al gecovered hebben.)

Het is altijd een FEEST. (Zie foto) Plus, je geniet er jaren van na, want ik denk dat eindelijk alle confetti had gevonden die we meebrachten sinds de laatste keer we ze zagen eind 2021. (Zie foto)

Die keer in 2021 gebeurde er overigens iets speciaals. In mijn grootste fantasie vroeg de zanger van ofwel Me First and the Gimme Gimmes of die van The All Star Wedding Band me mee op het podium, want ik ken zo goed als elk nummer in alle richtingen. En die keer gebeurde dat dus, he! Ik riep enthousiast en met een al compleet kapotgezongen stem dat ze O Sole Mio moesten spelen. Deden ze, maar alleen als ik mee deed. Challenge accepted!

Deze keer mocht ik de Olivia Newton John parts van Summer Nights meebrullen! (Helaas was mijn fantastische fotograaf van dienst op dat moment ook te afgeleid om hier beelden van te maken.) Dus, moet ik nog meer zeggen? Misschien dit:

Mark is Knap!
Zie ze genieten met haar drumstokje!
Zie ze genieten met haar drumstokje!

Oh, en aan bangelijke zanger Tom: onderstaande is waarom ik zeker wél de tekst kende. Of hoe één man een generatie tienermeisjes met een onrealistisch (maar hartverwarmend) beeld van liefdesbetuigingen opzadelde.

Verder alleen nog: GAAT DAT ZIEN! Ze komen naar zowat elk dorp in België. Ik ben alvast duchtig data in mijn agenda aan het markeren!

Volg The All Star Wedding Band

0

Live! Punk in Drublic (De Schorre)

JAREN. Zo lang al was ik aan het uitkijken naar Punk in Drublic. Eind 2019 kocht ik dan vol anticipatie de tickets voor de eerste keer PiD op Belgisch grondgebied. The wait was almost over! Ja, niet dus. Nog eens 2,5 jaar later mocht ik dan toch eindelijk aanschuiven in de Schorre in Boom voor een licht gewijzigde affiche. Ik stuiterde als een botsbal door de wachtrij, en dat gevoel zou enkel nog versterkt worden doorheen de dag.

Het voordeel aan ouder worden is dat je beter voorbereid bent op het hele festivalgebeuren. Eerst maakte ik een lijstje met bovenaan een zitkussentje (waarover later meer), zonnecrème, oordopjes en mijn Gimmes & NOFX bandshirts. Het tweede dat ik deed was zorgen dat ik ruim op tijd voor de poort van de Schorre in Boom stond, zodat ik geen seconde van Punk in Drublic dreigde te missen!

Alle foto’s met dank aan Captured by Jonas!

Wat goed dat ik ruim op tijd was. De eerste noten klinken al vanaf het podium met de soundcheck van Days N’ Daze uit Texas. Nog snel een ‘Modeste‘ tanken bij het ‘bruin café’ Staminee Maritime ‘T Anker en dan beginnen ze er écht aan. Days N Daze noemen hun folky punk zelf H-Town Thrashgrass, een woordspeling op hun home town Houston en Amerikaanse Bluegrass. Ik kende ze schandelijk genoeg nog niet, maar ze staan ondertussen heel hoog in mijn Spotify favorieten.

Live klinken ze echter nog VEEL trashier, minder afgelikt en de energie die van het podium knalt zette de toon voor de dag. Het zootje ongeregeld lijkt recht van de straat geplukt. Akkoord, in het begin laten ze wat steken vallen, niettemin is dat snel vergeten eens ze echt beginnen knallen. Meagan Michelle op washboard en lead vocalist Whitney Flynn (die terwijl ook nog eens vlotjes trompet en ukelele speelt) worden schitterend aangevuld met Matt Willhelm op contrabas en andere lead vocalist Jesse Sendejas met beestig schorre stem (haha, hebt ge hem) en akoestische gitaar in de aanslag. Hier en daar aangevuld door een andere artiest die het podium opwaait met gitaar of banjo in de hand. Sterke start!

Daarna opnieuw topwijven op het podium met The Bombpops. Spijtig genoeg verliet Poli van Dam de band maar Punk rock pixie Jen Razavi & nieuwe aanwinst Remington (zie foto) spelen en zingen de spreekwoordelijke pannen van het onbestaande dak en het publiek leeft zich uit. Zo veel energieverbruik tijdens het dansen dat het alcoholniveau in het bloed van de deinende massa zienderogen zakt. Tegelijkertijd zie je iedereen met dezelfde gelukzalige glimlach op het bezwete gezicht genieten. Bier is maar bijzaak als de muziek en de sfeer zo goed zitten. (Maar goed, na deze wervelwind toch nog snel naar de bartent voor een Victoria.)

Het energieniveau wordt staande gehouden door volgende band Get Dead die met hun snelle lyrics en opzwepende drums de benen probleemloos in beweging houden. Geen moment rust voor die dansvoeten want de vrolijke Italiaanse ska van Talco vol saxofoon en trompetgeluiden komt daarna van het podium gedonderd.

Ignite vult het rijtje aan en houdt de punkfans geboeid ondanks eerdere zorgen over het eerste aantreden van de nieuwe zanger. Eli Santana stelt niet teleur en wel integendeel, hij wint meteen het hart van het publiek. Getuige daarvan het gesprek dat ik mocht overhoren in de rij voor een pakje friet. “Dat was bangelijk, veel beter dan de vorige vijf keer ik ze zag. De snelheid was veel strakker en ook de zanger was veel beter dan de vorige!” aldus D. die anoniem wenste te blijven. Wannes vond dan weer dat hij wel een goede stem had maar dat zijn haar te lang was. (Noot van de redactie: een absolute leugen, ik noteerde hier OMG ZIJN HAAR in mijn schriftje, wegens extreem jaloers op zo’n schitterend lange en verzorgde mannen-manen.) Wanners zei ook nog dat ze teveel nieuwe nummers hadden gespeeld waarop D. pareerde dat die nieuwe nummers gewoon nog moesten rijpen. (Dit intermezzo om aan te geven hoe ongelofelijk snel je vrienden maakt op een festival als Punk in Drublic.)

Mijn pakje friet was nog niet koud (en ook nog niet eens op) voor ik het (letterlijk) aan de kant gooide want Me First and the Gimme Gimmes stond plots al op het podium. Ik stuiterde luid zingend en zonder mijn entourage ervan te verwittigen weg richting front stage. Voor ik het wist stond ik mijn stem kapot te brullen op de eerste rij. In mijn haast had ik mijn prachtige regenboog-gekleurde zitkussentje (zie je dat het terug kwam) nog in de hand, dat ik dan ook driftig dansend in de lucht begon te pompen.

Voor wie de geweldige Gimmes nog niet kent, ze zijn de eerste (en beste) supergroep coverband in de wereld. Spike Slawson staat altijd aan de microfoon, de rest van de originele leden, waaronder ook Fat Mike, worden op tournee al eens vervangen. Deze keer staat C.J. Ramone (The Ramones) op het podium samen met John Reis (o.a. Drive like Jehu & Rocket from the Crypt), Jake Kiley (Strung Out) en Andrew Pinching (ex-drummer van the Damned).

Ze spelen punk covers van klassiekers, van Sinéad O’Connor tot Nat King Cole over Cher en de onnavolgbare Kermit the Frog. Alle nummers die (al dan niet als guilty pleasure) in het collectieve geheugen zitten dus: The Gimmes hebben ze gecovered.

Voor wie mij nog niet kent, ik ben een gigantische Gimmes fan. Ik wil dus al heel lang veel woorden aan hen vuilmaken op deze website.

Ik viel dan ook bijna in zwijm toen zanger Spike Slawson na ‘Somewhere over the Rainbow’ me vanop het podium aansprak en zei ‘This one was for the young lady with the Rainbow sign’ en moest bijna opgeraapt worden toen de enige echte C.J. fucking Ramone me daarna goedkeurend toelachte om mijn extreme enthousiasme en me zelfs hand horns toezwaaide. 🤘

Hun set was zoals altijd perfect voor zowel de die-hard fans als een een lekker proevertje voor nieuwe fans die de band nog niet kennen. Omdat ik ze al een ‘paar’ keer gezien heb ondertussen begin ik wel te merken dat ze vaak dezelfde overgangen maken tussen de nummers. Zo wordt er altijd gevraagd aan Spike gevraagd ‘If he is thankful for something’ net voor hij de eerste zin ‘I’d like to thank the guy…’ inzet van mijn favoriete cover ‘Who Put the Bomp’. Dat hun setlist ook vooral de meest bekende nummers bevat kan ook de pret niet drukken. Het is een band waarvan je weet dat je verdomme waar voor je geld krijgt als je er met je zuurverdiende centen een ticket voor koopt. De pijnlijke spieren van het rondspringen, gebrek aan stem van het meezingen en algehele energiedip voor minstens drie dagen na de show neem ik er héél graag bij.

Na Me First and the Gimme Gimmes is het helaas al tijd voor de laatste band van de dag: NOFX. Ze starten hun set altijd met ‘Time Warp’ uit de musical Rocky Horror, deze keer in de versie van Tenacious D. Wie me hier nog al heeft gelezen weet dat ze daarmee al dikke punten scoorden. NOFX is altijd een heerlijke liveband geweest die zich even hard amuseren tijdens het spelen (en mopjes maken) als dat je hun publiek plezier ziet maken front stage. Ook op PiD toonden ze zich weer van hun beste kant met klassiekers als ‘Perfect government’ en met reggae punk vibes met ‘Kill all the White man’. Het enige minpuntje dat ik zou kunnen aanhalen is dat de vocals wat mij betreft altijd nét te stil gemixt staan, wat me ook al opviel tijdens hun laatste Belgische passage op de Lokerse Feesten. Los daarvan was het een heerlijk gebeuren en een geweldige afsluiter van een zweterige dag vol muzikale hoogtepunten.

Serieus, ik heb op Punk in Drublic geen énkele groep gezien die ik niet goed vond. Sterker nog, ik heb een fantastische groep ontdekt die zelfs niet op de affiche stond: Cop/Out (Shout out to my new merch friend Joey Steel! ♥️)

Los daarvan pronken er ondertussen nu op mijn zitkussentje de handtekeningen van Spike & Fat Mike, welke laatste zich ook vanaf het podium afvroeg waarom ik een rainbow sign ophield. En ja, aan de prachtige foto van mij en Melvin van NOFX zie je hoe groot mijn liefde voor beide bands is. Year made! Merci aan Jonas voor deze beelden.

Dan nog even een woordje over het festival zelf. Punk in Drublic, het Punk & Beer festival van NOFX frontman ‘Fat’ Mike Burkett startte. De basis? De beste muziek meets de beste bieren op een absoluut feestival. Kleine kantnoot die weinig met muziek maar alles met het festival te maken heeft: hier in België een lichtjes andere insteek wegens geen verschillende craft bier standjes (noch gratis bier), maar een bruine kroeg in een tent. (Ter info Fat Mike: voor volgende jaren, Leffe is geen bier. Verder geen klachten over het aanbod, veel beter dan de platte pintjes op veel andere festivals. Ik dank u.)

Andere kantnoot die alles met de muziek en punk als een attitude te maken heeft: (mede) dankzij Mike’s label Fat Wreck Chords is punk alive and kicking! Een welgemeende fuck you aan iedereen die durft beweren dat punk dood is. Punk is niet dood, maar evolueert continu en blijft nieuwe & oude fans aanspraken. Ja, de muziek klinkt misschien wel soms anders dan in de tijden van The Sex Pistols, de kern is nog steeds hetzelfde: het onrecht in de wereld luidkeels bestrijden en taboes doorbreken. Niet voor niets staat NOFX met een Pride flag op het podium. Verschillende bands onder het label hebben LGBTQ leden, waaronder Fat Mike van NOFX zelf. Voor hun laatste plaat schreef hij onder andere het nummer Fuck Euphemism. Los daarvan zijn heel veel teksten van NOFX en andere bands onder (en gerelateerd aan) het label nog steeds doorspekt met politieke en andere schenenschopperij. Hell yeah!

Punk in Drublic – 04 juni 2022, De Schorre (Boom)

Ook verschenen op Brothers in Raw

Check tot slot ook zeker ook onderstaande Punk in Drublic documentaire op YouTube.

0

Create a website or blog at WordPress.com

Up ↑