Drie deuren lonken, badend in de spotlights. Eentje sierlijk beschilderd met delicate bloemen. De middelste geadorneerd met een bekende vurige gitaar. De derde simpelweg gekleurd met blauwe en zwarte strepen. De anticipatie in de zaal is tastbaar. Een dramatisch orgelgeluid doorbreekt het wachten. Daar zijn ze. Dé authentieke rockgod, een beeldige rockprinses en een energieke rockSylvain. We kunnen beginnen.
Sylvain “Black Magic” Aertbeliën neemt het publiek de woorden uit de mond. “We want more” scandeert hij samen met hen. Nog niet zoveel veranderd sinds Maanrock 2010, waar het ondertussen legendarische optreden* ook gewoon begon met de bisnummers. Op zich zo gek nog niet voor een succesformule als CPeX die, tot grote ontzetting van de rest van de Belgische muziekscene, de top van de hitlijsten blijft domineren. Hoe kan een mens dan nog een zorgvuldige spanningsboog in een optreden brengen, als alle nummers knallers van formaat zijn.
Het onvervalste muzikale genie dat achter de meesterlijke snor schuilhoudt, perst samen met zijn twee al even welbesnaarde kompanen een topplaat uit elke gitaarlick. Het publiek gaat dan ook keer op keer bij de eerste noten al uit zijn dak. Van heavy metal over blues tot een ontroerende ballad, het drietal sleept het publiek mee in hun ereronde doorheen de Trix. Elke noot met een haarzuivere perfectie ten berde gebracht. Elk akkoord dat door de virtuoze vingers van Peerens glijdt, een genot voor het gehoor. Alledrie perfect op elkaar afgestemd, zoals het hoort voor een supergroep van dit kaliber.
Peerens schept zijn geniale hersenkronkels uit zijn oprechte kennis van de menselijke natuur. Clement kan veel zeggen van de vrouwen in zijn leven, maar de woelige relaties leverden al behoorlijk veel inspiratie op. CPeX zet vanzelfsprekend dan ook in met de ode aan (de shopverslaving) van de Clement zijn wijf. “En 15 soutienkes, alej is da ni wa veul, ver lot os objectief zijn, een twietal tette, oh baby denkt na toch is een bietje rationeel”. Het wordt een trilogie van klaagzangen wanneer ze opvolgen met “Loeten” en “Mijn ambriage is een ravage”. Stuk voor stuk parels van lyrische liefdesbetuigingen aan zijn madam, die op veel bijval kunnen rekenen van gelijkgestemde zielen uit het publiek. Voor hen is Clement een poëtisch genie, een vat vol levenswijsheden, if you will. Zij keren aan het eind van het optreden naar huis vol nieuwe levensbeschouwelijk inzichten.
Andere confrontaties leverden dan weer platen op als het veelbesproken “Foêrwijf” met zinsneden als “en geeft uweige ni zo een air, uwe wereld is ni groeter dan de leste Flair.” en “Gij eddet sex-appeal van ne pot confituur en mentaal zedde gij nen blinde muur.” Het agressieve “Gijse vuile hypocriet” en nijdige “Dikke Lu” zorgen voor pieken in het testosterongehalte ter hoogte van de anders zo idyllische Noordersingel. Het emotioneel geladen “Moeder” tijdens de bisnummers zorgt dan weer voor introspectie en blinkende tranen in de ogen van eenieder die het spektakel gade slaat.
Lady Dave, in alle bevallige glorie, was mogelijk de tweede ster** van de avond. Prachtig uitgedost in een strak jurkje en glittertasje altijd bij de hand. Met een schitterend zoetgevooisde versie van “De Roos” van Ann Christy wist ze menig stoer mannenhart te beroeren. Samen met Sylvain brengt ze ook een interessante dance cover van het nummer “Blankenberge” van de bekende bard Hugo Matthysen dat door het publiek net iets beter gesmaakt wordt dan door Peerens zelf.
Alweer een victorietocht dus van de beste Belgische band uit Antwerpen, op hun eigen grondgebied. Heren, tot bij de boeren op de parking!
*Zoals feitelijk alle optredens van het fabelachtige Antwerpse supertrio.
**Zeddis serieus, Clement is altijd numero uno!
CPeX – Donderdag 5 december 2019, TRIX
Setlist:
Leve de clement zijn wijf
Loeten
Mijn ambriage is een ravage
Smeirkeis
There’s only one Sylvain
Boecht van Dunaldi
Pinokkio
Assenbak
Zagen
Vuilen Hypocriet
Ik kwam den Duvel tegen
De Roos
Ze was van Heist-Op-Den-Berg
Vriendinnen?
Blankenberge
Boormachien
Dikke Lu
Foêrwijf
Geft da kaske na is ier
Bis 1:
Moeder
Vinde gij mij gat (niet te dik in deze rok)
Ook verschenen op Brothers in Raw
DownSideUp 