Deel 2: Luna en de Maanstenen | Cafee Cabron, Antwerpen, 11 februari 2024
Deel 1: The Black Flamingo, Nijlen – 29 juli 2023
Anderhalve maand in het nieuwe jaar en toch alweer acht optredens achter de kiezen. (En nog veel meer op de planning.) Een dag eerder nog in The Black Flamingo voor Rabid Jack en Ellis Mane. (Hierover later meer, ooit ofzo.) Op een zalige zondag vliegen een Zwarte Flamingo en een Kraanvogel richting ‘t Stad.
Wie komen ze daar tegen? DE Berang, muzikant die twee weken voor De Maanstenen in de Flamingo speelde met Freddie Webber. (Jaja, ook dat komt ooit nog. OOIT!) Hij die gisteren ook meegenoot van Jack & Ellis in diezelfde Flamingo. (En medemuzikant is op de plaat van Ellis Mane die binnenkort van de persen rolt.) En die ook luistert als Jo zegt: KOMT DAT ZIEN. As everyone should, zoals we ondertussen weten.
Maar liefst 28 weken na datum en nog geen woord gerept over het geweldige optreden uit juli. Schande! Dan mag het geheugen al eens worden opgefrist. Alsof dat nog nodig was eigenlijk, na hun passage in The Black Flamingo. Maar goed, elk excuus is goed voor een portie Luna en de Maanstenen.
Verrassing, oh verrassing, Julie draait alweer op een slaaptekort van al enkele weken. Dat doseren heb ik dus nog altijd niet geleerd. Anderzijds weet ik dat ik er soms over moet gaan, om boenk op energiepeil 100 te belanden, dus ik neem het zekere voor het onzekere en sleep mij doorheen de dag en richting Nijlen, alwaar ik dankbaar kan meeliften met Flamin’Jo.
Het zal u ook dubbel niet verbazen dat ik ondertussen ook weer het quota aan gsm-opslag had bereikt en dus eerst nog grondig plaats moet maken op mijn telefoon.
Eens aangekomen in het geweldige Caffee Cabron zijn we meteen gewonnen voor de fijne vintage look van bruin café met sterke bierkaart, Tiffany lampjes tegen oude stenen muren en rode fluwelen gordijnen waarvoor de Maanstenen zullen schitteren.
Luna treedt aan met een waanzinnig coole prinsessenjurk en gooit haar bas over de schouder. De Maanstenen beginnen met een knaller van een nieuw nummer, met een heerlijk hevige gitarist Jitse op zang. Het nieuwe nummer klinkt nog net iets ruiger dan we gewoon zijn en de toon is meteen gezet. Het kot moet hier kapot! Er volgen nog nieuwe nummers, waaronder eentje met kraaien en onderstaande over de betweterige luide man die zo nodig zijn mening moest delen met Luna.
Wat een feest! Zitten heb ik de laatste tijd al genoeg gedaan, dus vandaag haal ik mijn beste (HAHA) dansmoves nog eens van onder het stof. Dansen, zweten, zweten en dansen. En ook nog een beetje zweten. Het is daar héét in de Cabron, letterlijk zowel als figuurlijk. Net zoals in de Flamingo spelen ze overigens de akoestische & punkversie van mijn lijflied Gewoon Gewoon.
Gewoon, omdat ze dat kunnen. Opnieuw sta ik versteld van het ongelooflijke bereik van Luna’s stem. Parker beukt lekker op zijn drum en ook Jitse ramt zijn er snaren bijna van af. Wat een afsluiter van een topweekend! Ondanks de korte nacht sta ik maandag op, bomvol nieuwe energie, en stuiter ik enthousiast de dag door. Muziek zal mij altijd blijven opladen.
Ook benieuwd: Zak op 27 april af naar de Costa!
Volg Luna en de Maanstenen
DownSideUp 